Chengdu i chińskie pociągi

POCIĄGI W CHINACH
Nie jest łatwo czasem kupić bilet na Chiński pociąg, więc lepiej to zrobić na kilka dni do przodu.

Są cztery rodzaje biletów - siedzące twarde i miętkie, oraz leżące twarde i miętkie. Przedziały z leżankami miętkimi zwykle są zamykane, z twardymi otwarte na korytarz. Ja dostałem bilet do przedziału na leżanki twarde i tam właśnie wylądowałem.

Już zapomniałem jak to jest jak ludzie obserwują z ukrycia (bądź bez ukrycia) twoje ruchy i jest się atrakcją turystyczną. Chodź mimo, że nie rozumiałem ich języka, to czułem się pewnie w środku, bo pociągi Chińskie i wszystkie związane w nich procedury i konwenanse były mi dobrze znane z poprzedniej mojej wizyty w tym kraju. Podziwiając widoki za oknem, przeprowadzając kilka konwersacji ( z serii oni po Chińsku ,ja po Polsku), po kilku zupkach Chińskich i ryżu z jajkiem jedzonym za pomocą pałeczek pokonałem kolejne 29 godzin w pociągu. W pociągach śmiało zawsze można zakupić ciepłe posiłki, owoce, papierosy, piwo, napoje ,a nawet pamiątki lub drobne gadżety. Co jakiś czas korytarz przemierza pracownik kolei z wąskim wózkiem oferując pasażerom swój asortyment. W pociągu jest również dostępna na bieżąco przegotowana wrząca woda, dzięki której zaparzymy sobie herbatę lub zalejemy chińską zupkę. Przed ostatnią naszą stacją koncową odszukuje nas zwykle kierownik wagonu, wręczając wcześniej zatrzymany do depozytu bilet i informuje przy tym ,że następna stacja będzie tą do której zmierzamy. Ma to przede wszystkim dwa plusy, po pierwsze nie trzeba się obawiać ominięcia stacji, a po drugie w nocy możemy śmiało się położyć bez nastawiania budzika.

Docierając do Chengdu nie miałem przygotowanej, żadnej rezerwacji. Chciałem się ulokować możliwie jak najbliżej dworca, bo następnego dnia miałem już jechać do Chongqing. Część hoteli przy dworcu albo miała zakaz nocowania cudzoziemców, albo dla świętego spokoju nie mogąc się porozumieć machali tylko rękami dając znać ,że nic dla mnie nie mają. Po blisko godzinie szukania znalazłem hotel z recepcjonistką, która jak nigdy dotąd wcześniej nie spotykałem miała niezły jak na Chińskie warunki Angielski. W tym samym hotelu spotkałem kilku moich współtowarzyszy z pociągu (tych od konwersacji Polsko – Chińskiej). Wymieniliśmy ukłony i prymitywne gesty potwierdzające nasze zaznajomienie (czyli coś w tylu głupiego uśmiechu z debilnym pomrukiem) Mimo szczerej chęci rozmowy tylko tyle byliśmy w stanie zrobić.

Następnego dnia udałem się ponownie na dworzec. Na dworzec nie wejdzie osoba bez biletu, pozatym pierwsze co to trzeba przejść kontrole bagażową, więc wita nas bramka ze skanerem niczym jak na lotniskach. W momencie wejścia na stacje spotykamy się z tablicą z różnymi oznaczeniami pociągów. Przykładowe oznaczenia, które są na niej widoczne to:

K- tania powolna kolej(czasem wogóle bez litery), zwykle zatłoczona (moja ulubiona, bo największy folklor w środku).
Z lub T - kolej średniej prędkości.
D - czyli szybsze pociągi potocznie zwane wczesna generacja CRH (to ten ,który miałem do Chongqing)
G lub C - budowane obecnie najszybsze koleje swiata (do 380km/h).

Po pierwszej literze znajduje się już indywidualny numer pociągu przypisany danej trasie.

Ja wsiadłem do szybkiego expresu, w kierunku na Chongqing. To pierwszy szybki pociąg ,który użyłem podczas swojej podróży po Chinach. Pociągi w, których do tej pory podróżowałem wobec silnych planów rozwoju szybkiej kolei w Chinach powoli będą zastępowane, więc prawdopodobnie za jakiś czas zostaną po nich już tylko wspomnienia. Expresy między miastami Chengdu i Chongqing pozwalają na przejechanie odległości 315 km dzielącej te dwa miasta w około 2,10 godziny czasu. Zwykłe pociągi pokonują tą trasę w około 5 godzin. Już niedługo na tej trasie będzie kursował jeszcze szybszy pociąg z prędkością do 350 km/godz. co pozwoli na przejechanie tego odcinka w 56 minut. Według planu rozwoju chińskiej kolei w roku 2012tym kolej wysokiej prędkości (zwana CRH China Railway High-speed) ma sięgać łącznie 13000 km.

Komentarze (0)