Wysiadka w Chińskiej melinie i droga do granicy...

Znów mnie ktoś szarpie za ramie i coś krzyczy po chińsku. Psychozy się nabawie w tym kraju! Dawno nikt mnie nie budził w ten sposób. Zwykle nie było to bezpieczne, a tu w Chinach ryzykują każdej nocy...
Tym razem kierowca autobusu coś ode mnie chce. Podwijam kleistą od brudu firankę i wyglądam przez okno. Jest jeszcze ciemnawo, ale po kolorach nieba widać ,że lada chwila będzie świtać. Autobus stanoł w jakiejś wąskiej uliczce za nic nie przypominającej miejsca normalnego przystanku, a co dopiero oczekiwanego przeze mnie budynku dworca autobusowego.
Kierowca krzyczy:- Guangzhou! Guangzhou! - Wygląda na to ,że chce nas zostawić tutaj jak najszybciej i jechać dalej. Budze Anie i wywlekamy się na zewnątrz odbierając nasze plecaki z luków bagażowych.
Znajdujemy się koło drewnianych garaży i wąskich domków z przysmolonej czerwonej cegły. W jednym z otwartych garaży śpią na wielkich torbach jacyś chińczycy. Rozbudzeni przez nasz przyjazd zerkają ciekawie w naszym kierunku. Wyglądają jak bezdomni koczujący w slamsach ,ale jednak nie. To pasażerowie oczekujący na kolejny autobus, a ta melina służy im właśnie jako dworzec.

Autobus odjeżdza w pośpiechu, a my próbujemy zasięgnąć informacji co do miejsca, gdzie jesteśmy. Komunikacja jest dosyć trudna. Chinczycy nic z angielskiego, a my z chińskiego tylko "dziękuje", "proszę" i "dzień dobry". Tymi słowami zbytnio sobie nie pomożemy ,więc zostaje język podróżnika, czyli machanie rękami i rysunek. Po kilkunastu minutach nie ruszyliśmy z miejsca, a ręce bolą już od rozmowy ,więc zrezygnowani łapiemy przejeżdzającą taksówkę. Do najbliższego hotelu, z pod którego możemy znaleźć autobusy do Macao na szczęście nie jest daleko. Za kurs wychodzi zaledwie 10 juanów.
Ten hotel to The Garden Hotel, a pierwszy autobus wyjedzie koło 8 rano. Za bilet płacimy 55 juanów i ruszamy do Macao...

Komentarze (0)