W lesie drapaczy chmur

Dopływamy do wybrzeża Kowloon. W końcu wylądowaliśmy w betonowym lesie drapaczy chmur.
Droga przez całe Chiny z północy na południe zajęła mi niemal dwie doby. 33 godziny pociągiem (7 godzin opóźnienia bo śnieg na torach zaskoczył kolejarzy) ,13 godzin w dwóch autobusach, pół godziny autostopem i godzine promem.
Dostajemy kolejną pięczątke w paszporcie. Wiza na 90 dni. Zaczyna padać lekki deszcz. Wychodzimy poza budynek administracji portowej lądując na ruchliwej Canton Road. Naszym celem jest Natham Road. Mekka backpakersów. Docieramy tam po15 minutach. Wejście do budynku 36-44 nie budzi zaufania. W holu grasuje cała armia nielegalnych imigrantów. Wynajęci przez właścicieli guest housów zajmują się naganianiem potencjalnych klientów.
Wjeżdzamy na jedno z pięter hostelowego giganta. W labiryncie korytarzy i klatek schodowych znajdujemy pokój z oknami na główną ulicę za ok. 50 zł. Większość pokojów jest bez okien, więc stanowi to jakąś wartość. Zostawiamy plecaki ruszając na miasto.
Długo czekając na wiecznie załadowaną windę decydujemy się na zejście boczną klatką schodową. Ten wybór może się skonczyć różnie. Nie jest to miejsce gdzie ćwiczą chórki kościelne i dziewczynki z warkoczykami czytają mądre książki. Na półpiętrze mijam trzęsącego się faceta podgrzewającego sobie zapalniczką porcje narkotyku, a przy wyjściu na samym dole mężczyznę o arabskich rysach twarzy, który przytrzymując prawą ręką półprzytomną kobietę lewą przeszukuje w tym czasie zawieszoną na jej ramieniu torebkę! Nie przeszkadzaj sobie kolego, ja tu tylko przechodze...
Poza obskurnym wieżowcem Hong Kong swym wieczorowym urokiem rzuca jednak na kolana! Kolorowo oświetlone ulice, gigantyczne masy neonów i szklane drapacze chmur rozkładają mnie na łopatki.

Następnego dnia wstajemy z misją przedostania się na drugą stronę zatoki. Z wybrzeża Kowloon i stacji Tsim Sha Tsui płyniemy promem do stacji Central. Przeprawa trwa około dziesięciu minut a za bilet płacimy 2,00 - 2,50 $HK.
Przy porcie znajdują się autobusy Sightseeing (czyli te turystyczne, których przystanki są tak wytyczone, żeby poznać wszystkie atrakcyjne miejsca miasta) Kupujemy otwarty bilet dzięki ,któremu możemy dowolnie wskakiwać i wyskakiwać na jego trasie od rana do późnego popołudnia.
Zatrzymujemy się przy Bank of China żeby z tarasu mieszczącego się na 43 piętrze zobaczyć las drapaczy chmur z góry. Na Lunch lądujemy na Soho, a późnym popołudniem na Garden Road, gdzie mieści się stacja kolejki (Lower Peak Tram Terminus), która wwozi nas na szczyt wzgórza Victorie skąd roztacza się niezły widok na centrum, port, zatokę i odległe po drugiej stronie Kowloon. Szkoda tylko ,że pogoda się z... (zepsuła) ,bo mało co widać.
Pod wieczór wracamy na Kowloon. Tam około 20tej zaczyna się dwudziestominutowe show pt.Symphony of Lights (symfonia światła). Spektakl odbywa się przy muzyce zsynchronizowanej ze światłami biegającymi od dołu do góry wysokich budynków. Wygląda to jak taniec miasta ze światłem (na filmie poniżej).
Nawet fajne, tylko pewnie ten co tu za prąd płaci rachunki to chyba z radości po nogach nie sika.

Zdjęcia (16)

Komentarze (2)